ഒരിക്കല്
ഒരറബി നഗരത്തിന്റെ പിന്നാമ്പുറത്ത്
സ്ഥിരം വരവുകാരായ
കെട്ടിടം പണിക്കാര് പഠിപ്പിച്ച
ഉറുദുവും പുഷ്തുവും തെലുങ്കും
തെറിയും മണക്കുന്ന
ഇംഗ്ലീഷുപോലുള്ളൊരു ഭാഷയില്
സോവിയറ്റ് നാട്ടില്നിന്നു വന്ന ഒരു പെണ്ണ്
ഒരു മലയാളി യുവാവിനോട്
നിന്നെ എനിയ്ക്കിഷ്ടമായെന്ന് പറഞ്ഞു
അവളവന് വോഡ്ക ഒഴിച്ചു കൊടുത്തു
ഉപ്പും പച്ചമുളകും ചെറുനാരങ്ങാനീരുമുള്ള
തീജലം കുടിക്കുമ്പോള്
തന്റെ അലമാരയിലുള്ള
പെട്ടിപ്പാറ്റകള് പകുതിയോളം തിന്നു തീര്ത്ത
ഗോര്ക്കിയുടെ പുസ്തകം
അവനോര്മ്മ വന്നു
കുട്ടിക്കാലത്ത് പാഠപുസ്തകം പൊതിഞ്ഞിരുന്ന
സോവിയറ്റ് നാടിന്റെ മിനുസക്കടലാസും
അതിലെ മഞ്ഞു മനുഷ്യന്റെ മുള്ളങ്കിമൂക്കും
ഓര്മ്മ വന്നു
അവളുടെ പ്രിയ വോള്ഗയെ
പേരാറെന്നും പെരിയാറെന്നുമൊക്കെ
ചെറുനദികളായി പരിഭാഷപ്പെടുത്താറുണ്ട്
തന്റെ നാട്ടിലെ ചിലരെന്ന്
അവന് അവള്ക്ക് പറഞ്ഞു കൊടുത്തു
ലോക്കല് സെക്രട്ടറി ഉസ്മാനിക്കയെ
ഉസ്മാനോവ് എന്നാണ്
രഹസ്യമായി വിളിക്കുകയെന്നും
അവള്ക്കതൊന്നും മനസ്സിലായില്ല
അവള് പുസ്തകങ്ങള് വായിച്ചിട്ടില്ല
ചുവന്ന ചട്ടയുള്ള പാസ്പോര്ട്ടാണ്
അവളുടെ കൈയ്യിലുള്ള ഏക പുസ്തകം
അവളുടെ സാഹിത്യ-വേദപുസ്തകം
എന്തിനാണ് നീ
ഇത്തരമൊരു തൊഴിലില് എന്ന്
ധൃതിപ്പെട്ട് നഗ്നനാകുമ്പോള് അവന് ചോദിച്ചു
തീ പിടിച്ച വയര് കെടുത്താന്
മഞ്ഞുവാരിത്തിന്നു മരിച്ച
അമ്മയെക്കുറിച്ച് അവള് പറഞ്ഞില്ല
പകരം, പഴുത്ത ചെറുനാരങ്ങാമുലകള്
അവന്റെ ചുണ്ടില് അമര്ത്തി
ജനിച്ചിട്ടിതേവരെ മുലകുടിച്ചിട്ടില്ലാത്ത
കുഞ്ഞിന്റെ ആര്ത്തിയോടെ
അവന് മുട്ടിമുട്ടിക്കുടിക്കുമ്പോള്
മഞ്ഞുനദിപോലെ ഉറഞ്ഞുപോയെങ്കിലും
അലയിളക്കുന്നുവെന്ന് അവള് ഭാവിച്ചു
ചരിത്രരചന അവസാനിപ്പിച്ച്
എലിക്കാട്ടവും ശുക്ലവും
പുകയിലയും മണക്കുന്ന
രതിപ്പുരയില്നിന്ന് പുറത്തിറങ്ങുമ്പോള്
ആത്മാവില് ഇറ്റുപോലും തീജലമില്ലാഞ്ഞിട്ടും
അവന് ഉറക്കെ കരയണമെന്ന് തോന്നി
ടി പി അനില് കുമാര്
4 comments:
Kannerillathe karayunnavarude athmavilekku...!
Manoharam, Ashamsakal...!!!
NALLA KAVITHA.VALARE NANNAAI.
anil,, janicha naal muthal mulakudikkaathoru kuttiyepole jaan maarodu mutti ninne vaayikkukayaayirunnu..
vivek
നിസ്സംശയം ഇത് കവിതയാകുന്നു.
മനോഹരം
Post a Comment